بسم الله الرحمن الرحیم
[وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یا بُنَیَّ لا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ] (لقمان ۳۱: ۱۳)
و [یاد كن] هنگامى را كه لقمان به پسر خویش -در حالى كه وى او را اندرز مىداد- گفت: «اى پسرك من، به خدا شرك میاور كه به راستى شرك ستمى بزرگ است.»
[وَ قالَ اللَّهُ لا تَتَّخِذُوا إِلهَیْنِ اثْنَیْنِ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ فَإِیَّایَ فَارْهَبُون] (النحل ۱۶: ۵۱)
و خدا فرمود: «دو معبود براى خود مگیرید. جز این نیست كه او خدایى یگانه است. پس تنها از من بترسید.»
[وَ ما بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَیْهِ تَجْئَرُونَ * ثُمَّ إِذا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذا فَریقٌ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِكُونَ] (النحل ۱۶: ۵۳ ـ ۵۴)
و هر نعمتى كه دارید از خداست، سپس چون آسیبى به شما رسد به سوى او روى مى آورید [و مىنالید]. و چون آن آسیب را از شما برطرف كرد، آنگاه گروهى از شما به پروردگارشان شرک مىورزند.
روی از خدا به هر چه کنی شرک خالص است
توحید محض کز همه رو در خدا کنیم
(غزلیات سعدی)