بسم الله الرحمن الرحیم
رسول اکرم صلّی‌الله‌علیه‌آله‌وسلّم:
«مِنْ حُسْنِ إِسْلَامِ الْمَرْءِ تَرْكُهُ مَا لَا يَعْنِيهِ» [۱]
از نیکوئی اسلام مرد آن است که ترک کند هرچه به کارش نمی‌آید.
[قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ في خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ] (الأنعام ۶: ۹۱)
بگو : خداوند. سپس واگذار آنها را تا در آنچه هستند بازى كنند.
ظاهراً حدیث قدسی است:
«أنا بُدُّکَ اللازمُ فألزِمْ بُدَّکَ» [۲]
[ای موسی!] من ناگزیر توام؛ ملازم ناگزیر خود باش.
[لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا] (المزمل ۷۳: ۹)
هیچ معبودی جز او نیست، پس او را وکیل و کارساز خود انتخاب کن.