آشنا

هرچه از وی شاد گردی در جهان

از فراق او بیندیش آن زمان

زانچ گشتی شاد بس کس شاد شد

آخر از وی جست و همچون باد شد

از تو هم بجهد تو دل بر وی منه

پیش از آن کو بجهد از تو تو بجه

من از بیگانگان دیگر ننالم

که با من هر چه کرد آن آشنا کرد

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

آشنایان ره عشق گرم خون بخورند

ناکسم گر به شکایت سوی بیگانه روم

آشنا داند صدای آشنا

آری آری! جان فدای آشنا