بسم الله الرحمن الرحیم
از دعای ابوحمزه
«اللَّهُمَّ أَنْتَ الْقَائِلُ وَ قَوْلُكَ حَقٌّ وَ وَعْدُكَ صِدْقٌ [وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ ... إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُمْ رَحِیماً] وَ لَیْسَ مِنْ صِفَاتِكَ یَا سَیِّدِی أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤَالِ وَ تَمْنَعَ الْعَطِیَّةَ وَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْعَطِیَّاتِ عَلَى أَهْلِ مَمْلَكَتِكَ وَ الْعَائِدُ عَلَیْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَأْفَتِک
خدایا تو گفتی و گفتارت بر حق، و وعده ات درست است [فرمودی:] از فضل خدا بخواهید كه خدا به شما مهربان است. اى آقاى من از صفات تو این نیست كه دستور به درخواست دهى و از بخشش خوددارى كنى، تو با عطاهایت بر اهل مملكتت بسیار نیکیکننده و نعمت دهندهای. و بر آنان با محبّت و رأفت، بسیار احسان كنندهای.