اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
[وَلِلَّـهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا] (آل عمران ۳: ۹۷)
و خدا را حقّی ثابت و لازم بر عهده مردم است که [برای ادای مناسک حج] آهنگ آن خانه کنند، [البته] کسانی که بتوانند به سوی آن راه یابند.
مجید عزیزم!
هم اکنون ساعت پنج و ده دقیقه صبح است در کنار مسجدالحرام بر زمین مسجد نشسته و به دیوارش تکیه کرده‌ام؛ کعبه این بیت الله المکرم را با طواف‌کنندگانش در پیش چشم دارم. نزدیک ساعتی پس از نماز صبح است در صحن مسجد و بر فرش آن گروهی نشسته و غالباً قرآن می‌خوانند و گروهی پس از عبادت خود خفته‌اند. نسبت به موسم حج این روزها و نسبت به ساعات شب این ساعت نسبتاً خلوت است. هنوز چراغ‌های مسجد روشن و هوا روشنی محسوسی نیافته است.
باز به گوش هوش نیوش این سخن را که [وَلِلَّـهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا]. خداوند کریم بار عامّ داده و درِ خانه گشوده و رسول او به زبان قرآن او از همه مردم دعوت کرده که هر که تواند قصد خانۀ او کند.
[ليَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّـهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ] (الحج ۲۲: ۲۸)
تا منافع خود را [از برکت این سفر معنوی] مشاهده کنند، و نام خدا را در روزهایی معین [که برای قربانی اعلام شده] بر دام‌های زبان بسته‌ای که به آنان عطا کرده ذکر کنند.
و اگر عاشق باشی که زبان عشق چه زیباست! لیلی پیک گرامی خود را به مجنون فرستد و او را به خانه خود دعوت کند و یا بالاتر از آن، او را به خود دعوت کند که
[يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا * وَ دَاعِيًا إِلَى اللَّـهِ بِإِذْنِهِ] (احزاب ۳۳: ۴۵ ـ ۴۶)
ای پیامبر! به راستی ما تو را شاهد [بر امت] و مژده‌رسان و بیم‌دهنده فرستادیم و تو را دعوت‌کننده به سوی خدا به فرمان او قرار دادیم،
و به او بفرماید که بگو:
[قُلْ هَـٰذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّـهِ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي] (یوسف ۱۲: ۱۰۸)
بگو: طریقه من و پیروانم همین است که خلق را به خدا با بینایی و بصیرت دعوت کنیم.
امشب از یکی دو ساعت قبلی از اذان شروع به نامه‌نویسی کرده‌ام و قبلاً برای خانم جان و مامی و برادرانت نوشته‌ام و بعداً ان شاءالله برای خواهرت می‌نویسم.
پدرت مرتضی
۱۹ خرداد ۱۳۶۶