اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
مصطفی عزیزم!
سلامٌ علیک
باز به همان وصیت رسول خدا محمد مصطفی صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم [۱] گوش فرا دهیم که:
«إِغتَنِم خَمسَاً قَبلِ خَمسٍ
پنج چیز را قبل از فرارسیدن پنج چیز دیگر فرصت شمار:
صِحَّتَكَ قبلَ سُقْمِكَ
سلامت قبل از بیماری
فَراغَكَ قبلَ شُغْلِكَ
فراغت قبل از گرفتاری
غِنَاكَ قبلَ فقرِكَ
توانگری قبل از بی‌چیزی
شبابَكَ قبلَ هَرَمِكَ
جوانی قبل از پیری
حياتَكَ قبلَ موتِكَ»
زندگی قبل از مرگ
ای که دستت می‌رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار
(سعدی)
[وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ في غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ ] (مریم ۱۹: ۳۹)
و آنان را از روز حسرت بيم ده، آنگاه كه داورى انجام گيرد، و حال آنكه آنها [اكنون] در غفلتند و سرِ ايمان آوردن ندارند.
خدایا از آن حسرت و از این غفلت به تو پناه می‌بریم. و از حضرت لطف و عنایت و فضل و رحمت تو، نور ایمان می‌طلبیم. ایمانی که به عمل کشد و عملی که بر ایمان بیفزاید.
[وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلاً كَبيرا] (الاحزاب ۳۳: ۴۶)
و مؤمنان را مژده دِه كه براى آنان از جانب خدا بخشايشى فراوان خواهد بود.
عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید
ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی
(حافظ)
چه فضلی و چه نعمت بزرگی است این ایمان و آه اگر ناسپاسی کنیم و چه شادی اگر شکرگزاری کنیم که:
[لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ ] (ابراهیم ۱۴: ۷)
اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، [نعمت] شما را افزون خواهم كرد
اگر درخت ایمان را با طاعت آب دهیم و اگر شاخ وفا را در دل بپروریم و اگر یاد او بسیار کنیم شاید که رستگار گردیم.
[وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون] (الانفال ۸: ۴۵)
و خدا را بسيار ياد كنيد، باشد كه رستگار شويد.
[وَ الذَّاكِرينَ اللَّهَ كَثيراً وَ الذَّاكِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظيماً ](الاحزاب ۳۳: ۳۵)
و مردان و زنانى كه خدا را فراوان ياد مى‌كنند، خدا براى [همه] آنان آمرزشى و پاداشى بزرگ فراهم ساخته است
[رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنا] (آل عمران ۳: ۸)
پروردگارا، پس از آنكه ما را هدايت كردى، دلهايمان را دستخوش انحراف مگردان
نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی
بازم از پای در انداخته‌ای یعنی چه
(حافظ)
فرزندم! از هر چه می‌رود سخن دوست خوش‌تر است. با قرآن بیشتر درآمیز و به سخن خدای انس بگیر. و در این حبل الله المتین چنگ زن و از چاه ظلمت و تاریکی جهالت به یمن آن خود را برکش و غذای مناسب خود را در آن جستجو کن. اشعار زیر از ملاصدرا است [۲]:
هست قرآن چون طعامی کز سما
گشته نازل از برای اغتذا
اغتذای آدم از لوح و قلم
اغتذا یابد دواب‌ّ از راه فهم
«فی السماء رزقکم» گفته خدا
رزق انسان گشته نازل از سما
روزی انسان رسد از آسمان
روزی حیوان بود از آش و نان
تو ز قرآن بنگری افسانه‌ها
قشر کَه بینی نه مغز و دانه‌ها
هست بهر آدمی دهن لُبوب
تبن و قشر از بهر حیوان نی حُبوب
تو ز قرآن می‌نجوئی غیر حرف
جان دهی بهر لغت یا نحو و صرف
اندران معنا همیشه با شتاب
که نباشد فرق از تو تا دواب
مجتبی عزیز را هم سلام برسان. گمان می‌کنم بیش از یک ماه است نامه‌ای از شما نداریم. اینجا همه خوبند بحمدالله
مرتضی
شامگاه اول بهمن ماه ۱۳۵۵