این همه جستجوی ما هست ز جستجوی او

گدا سلطان شود گر زانکه سلطان

نشاند بر سریر خود گدا را

هیچکسی به خویشتن، ره نبرد به سوی او

بلکه به پایِ او رود، هر که رود به کوی او

تا که ازو نبُد طلب، طالب او کسی نشد

این همه جستجوی ما هست ز جستجوی او

نابرده به صبح در طلب شامی چند

ننهاده برون ز خویشتن گامی چند

در کسوت خاص آمده عامی چند

بدنام کنندۀ نکونامی چند

نقش و نگار نقش و نگار است بی‌گمان

مانی نهان شده‌است در این نقش مانوی

سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

به دست مرحمت یارم در امیدواران زد

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی

خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز

ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

یک دم زدن از حال تو غافل نیم ای دوست

صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی

ساقی تو بده باده و مطرب تو بزن عود

تا می‌خورم امروز که وقت طرب ماست

می هست و درم هست و بت لاله رخان هست

غم نیست و گر هست نصیب دل اعداست