بسم الله الرحمن الرحیم
شبانگاه اول بهمن ۱۳۸۲ که عازم فرودگاه جهت عزیمت به مکه بودم:
«وَ اعْلَمْ أَنَّ الَّذِي بِيَدِهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ قَدْ أَذِنَ لَكَ فِي الدُّعَاءِ وَ تَكَفَّلَ لَكَ بِالْإِجَابَةِ وَ أَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ لِيُعْطِيَكَ وَ تَسْتَرْحِمَهُ لِيَرْحَمَكَ»
آگاه باش آن كه خزائن آسمانها و زمين در اختيار اوست به تو اجازه دعا داده، و اجابت آن را ضمانت نموده، و دستور داده از او بخواهى تا ببخشد، و رحمتش را بطلبى تا رحمت آرد.
نهج البلاغه، از وصیت امیرالمؤمنین به امام حسن علیهماالسّلام
***
«وَ لَیْسَ مِنْ صِفَاتِكَ یَا سَیِّدِی أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤَالِ وَ تَمْنَعَ الْعَطِیَّةَ»
اى آقاى من از صفات تو این نیست كه دستور به درخواست دهى و از بخشش خوددارى كنى،
از دعای ابوحمزه امام سجاد علیه‌السلام