خانه
معرفی
نامه‌ها
یادداشت‌ها
سخنرانی‌ها
خاطرات
ارسال مطلب
تماس با ما

به یمن قدوم صبا

تاریخ: ۱۸ فروردین ۱۳۶۸

به یمن قدوم صبا

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

ای گروه مؤمنان شادی کنید

همچو سرو و سوسن آزادی کنید

(مولانا، دفتر ششم مثنوی)

از هرچه می‌رود سخن دوست خوشتر است[۱]:

[وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ قِيلًا] (النساء ۴: ۱۲۲)

و راستگوتر از خدا در گفتار کیست؟

[وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ حَدِيثًا] (النساء ۴: ۸۷)

و راستگوتر از خدا در سخن گفتن کیست؟

[نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَـٰذَا الْقُرْآنَ] (یوسف ۱۲: ۳)

ما بهترین داستانسرایی را با وحی فرستادن همین قرآن بر تو می‌خوانیم.

قرآن کریم را باز می‌کنم:

[لَّـٰكِنَّا هُوَ اللَّـهُ رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدًا] (الکهف ۱۸: ۳۸)

ولی [معتقدم که] اوست خدا، پروردگار من و هیچ کس را با پروردگارم شریک نمی‌گیرم.

[قُلْ هُوَ اللَّـهُ أَحَدٌ * اللَّـهُ الصَّمَدُ] (الإخلاص ۱۱۲: ۱ـ ۲)

بگو: او خدای یکتاست؛ خدای بی‌نیاز.

[قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِّلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ * قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ * لَا شَرِيكَ لَهُ] (الأنعام ۶: ۱۶۱ ـ ۱۶۳)

بگو: یقیناً پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرد، به دینی پایدار و استوار، دین ابراهیم  یکتاپرست حق‌گرا، و او از مشرکان نبود. بگو: مسلماً نماز و عبادتم و زندگی‌کردن و مرگم برای خدا پروردگار جهانیان است که شریکی برای او نیست.


و چند ماه بعد:

صبا به تهنیت پیر می فروش آمد

که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد

هوا مسیحْ‌ نَفَس گشت و بادْ نافه‌گشای

درختْ سبز شد و مرغْ در خروش آمد

ز مرغِ صبح ندانم که سوسن آزاد

چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد

(حافظ)

فرزندان بسیار عزیزم مجید و سوسن!

با سلام گرم و تبریکات فراوان و استدعای سلامت و سعادت برای آن عزیزان از درگاه خداوند منان نامه را چند و یا چندین ماه قبل در هتل برای شما آغاز کردم، حالی بود و کلمات معانی دیگر داشت ولی کوتاه بود و صفحه به پایان نرسید، تا بحمد الله به یمن قدوم صبا[۲]، گرۀ غنچۀ دل گشوده شد و خداوند مشامّ جان ما را پیوسته به بوی خوش نسیم صبا معطر بدارد که

[وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ] (الأعراف ۷: ۵۷)

و اوست که بادها را پیشاپیشِ [بارانِ] رحمتش به عنوان مژده‌دهنده می‌فرستد.

و از باران رحمتش سیرابمان بسازد که

[وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَ يَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ] (الشوری ۴۲: ۲۸)

و اوست که باران را پس از اینکه [مردم از آمدنش] نومید شدند، نازل می‌کند و رحمتش را می‌گستراند، و او سرپرست و یار [واقعی] و ستوده است.

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

مشهد، هجدهم فروردین ۱۳۶۸

مرتضی الهی

ضمناً حلول ماه مبارک رمضان را تبریک می‌گویم.

پانویس

  1. ^

    از سعدی

    از هر چه می‌رود سخن دوست خوشتر است

    پیغام آشنا نفَس روح‌پرور است

    هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای

    من در میان جمع و دلم جای دیگر است

  2. ^در نامه نویسنده تولد نوۀ عزیز خود «صبا» را به فرزندش تبریک گفته‌است.
    نظرات
    ارسال نظر
    درحال ارسال نظر ...