اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَقُل رَّبِّ! چه شکر گویمت ای کارساز بنده‌نواز؟! چقدر تو کریمی! و چه زیبا خداوندی!
آن عزیزی گفت شد هفتاد سال
تا ز شادی می‌کنم وز ناز حال
کاین چنین زیبا خداوندیم هست
با خداوندیش پیوندیم هست
(عطار نیشابوری، منطق الطیر)
وَ قُل رَّبِّ! آخر او خود می‌گوید بگو ربّ من. او خداوندی خود را با بندگی من پیوند می‌دهد و تو را می‌گوید که این پیوند را بیاد دار و بدین پیوندم بخوان. یعنی:
تو مگو ما را بدان شه بار نیست
با کریمان کارها دشوار نیست
(مولانا، دفتر اول مثنوی معنوی)
یعنی اگر گویند شما را «که‌اید؟» گوئید: «ما هیچکسان پادشاهیم!» و آنگاه ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنید.
[وَ قُل رَّبِّ أَنزِلْنِي مُنزَلًا مُّبَارَكًا] (المؤمنون ۲۳: ۲۹)
و بگو: پروردگارا، ما را در منزلگاهی پربرکت فرود آر.
[وَ قُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ] (اسراء ۱۷: ۸۰)
و بگو: پروردگارا، مرا با صداقت وارد کن.
[وَ قُل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا] (طه ۲۰: ۱۱۴)
و بگو: پروردگارا، علم مرا افزون کن.
[وَ قُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ] (المؤمنون ۲۳: ۱۱۸)
و بگو: پروردگارا، مرا ببخش و رحمت کن.
[وَ قُل رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ] (المؤمنون ۲۳: ۹۷)
و بگو: پروردگارا، از وسوسه‌های شیاطین به تو پناه می‌برم.
یعنی مرا داری چه غم داری. [أَيْنَ تَذْهَبُونَ؟] (التکویر ۸۶: ۲۶)، [أَنَّىٰ تُصْرَفُونَ؟] (یونس ۱۰: ۳۲) کجا می‌روید؟ و به چه رو می‌کنید؟
مرد یزدان شو و ایمن گذر از اهرمنان
(حافظ)
[ادْعُوا رَبَّكُمْ] (الأعراف ۷: ۵۵)، تو اول بگو ربِّ و بعد هر چه خواهی بخواه و کریمان هیچوقت نمی‌گویند بخواه و بعد ندهند. و بقول حضرت سجاد علیه‌السلام که امروز سالروز وفات اوست در دعای ابوحمزه:
وَ لَيْسَ مِنْ صِفَاتِكَ يَا سَيِّدِي أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤَالِ وَ تَمْنَعَ الْعَطِيَّةَ وَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْعَطِيَّاتِ عَلَى أَهْلِ مَمْلَكَتِكَ
اى آقاى من از صفات تو اين نيست كه دستور به درخواست دهى و از بخشش خوددارى كنى، تو با عطاهايت بر اهل مملكتت بسيار نیکی‌کننده و نعمت دهنده‌ای.
دامن دوست بدست ار و ز دشمن بگسل
(حافظ)
چقدر خوب است که ربّ انسان یعنی مالک و مدبر او دوست او باشد و خداوندگار و شاهنشه او رفیق او!
ای گروه مومنان شادی کنید
همچو سرو و سوسن آزادی کنید
(مولانا، دفتر ششم مثنوی معنوی)
«یَا مَنْ أَرْقَدَنِی فِی مِهَادِ أَمْنِهِ وَ أَمَانِهِ» (دعای صباح امیرالمؤمنین علیه‌السّلام)
ای کسی که مرا به ناز در گهواره امن و امانش خوابانده!
که از اسماء او یکی هم مؤمن است که [آمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ]؛ و از بيم [دشمن] آسودهخاطرشان كرد.(قریش ۱۰۶: ۴) در سوره ایلاف است.
وَ أَیْقَظَنِی إِلَی مَا مَنَحَنِی بِهِ مِنْ مِنَنِهِ وَ إِحْسَانِهِ،
یعنی مرا به آنچه از نعم و احسانش بمن بخشیده متوجه ساخت،
وَ كَفَّ أَكُفَّ السُّوءِ عَنِّی بِیَدِهِ وَ سُلْطَانِ،
و کف‌های بدی و ستم را از من با دست و قدرتش بازداشت،
(فقراتی از اوائل دعای صباح حضرت امیرالمومنین علیه السلام)
و آنگاه سلامی از حضرت سلام بر آن تازه رسیده سید حسین الهی باد که «رهرو منزل عشق است و ز سرحد عدم تا به اقلیم وجود این‌همه راه آمده» است. سلامی خوش که او را با سلام رهنمون باشد که:
و او را قرة العین پدر و مادرش و ما قرار دهد.[۲] [إِنَّهُ قَرِيبٌ مُّجِيبٌ] (هود ۱۱: ۶۱).
مامی هم هم‌اکنون از من خبر گرفتند و چون مرا مشغول نامه‌نگاری به سید حسینشان دیدند با حال خوشی ابراز شعف و شادمانی کردند.
پدرتان مرتضی
صبح دوازدهم محرم. ۲۹ فروردین ۱۳۷۹
در تصحیح قزوینی و غنی چنین آمده است
حسن بی‌پایان او چندان که عاشق می‌کشد
زمره دیگر به عشق از غیب سر بر می‌کنند
اشاره به این دعای قرآنی:
[َرَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُن] (الفرقان ۲۵: ۷۴)
و آنان که می‌گویند: پروردگارا! ما را از سوی همسران و فرزندانمان خوشدلی و خوشحالی بخش، و ما را پیشوای پرهیزکاران قرار ده.