بسم الله الرحمن الرحیم
در بوستن چهارشنبه ۲۵ آذر ماه ۱۳۸۸:
از نظامی گنجوی:
هر چه هست از دقیقههای نجوم
با یکایک نهفتههای علوم
خواندم و سِرّ هر ورق جستم
چون تو را یافتم ورق شستم
ای به تو زنده هر کجا جانیست
وز تنور تو هر کرا نانیست
بر در خویش سرفرازم کن
وز در خلق بینیازم کن
نان من بیمیانجی دگران
تو دهی رزقبخش جانوران
...
چون که بر درگه تو گشتم پیر
ز آنچه ترسیدنیست دستم گیر
چه سخن کاین سخن خطاست همه
تو مرائی جهان مراست همه
(آغاز هفتپیکر نظامی)
«وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا يَكُونَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَل»
و اگر توانستی که بین تو خداوند صاحب نعمتی نباشد بکن.
از نامه حضرت علی علیهالسّلام به فرزندشان امام حسن علیهالسّلام[۱] که حالت خاص آن را این شعر نظامی در بالا بازگو میکند:
نان من بیمیانجی دگران
تو دهی رزقبخش جانوران