اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
هم‌اکنون ساعت هفت و نیم صبح یکشنبه ششم بهمن است و سیزدهم محرم، در پرورشگاه مرتضوی یکی دو شب شرکت کردیم دوستانی که برخورد می‌کردند از تو می‌پرسیدند و همچنین دیشب آقای شریعتی حالت را جویا بودند و تذکر آن واقعه را قسمتی از خطبه‌ای که حضرت حسین علیه‌السلام در موقع عزم خروج به سوی عراق ایراد فرمودند[۱] می‌نویسم:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ ما شاءَ اللَّهُ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ
خُطَّ الْمَوْتُ عَلَى وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقِلَادَةِ عَلَى جِيدِ الْفَتَاةِ
نقش مرگ بر آدمی‌زادگان چون نقش گردنبند بر گردن دختران جوان است.
وَ مَا أَوْلَهَنِي إِلَى أَسْلَافِي اشْتِيَاقَ يَعْقُوبَ إِلَى يُوسُف
و آنچنان شیفته گذشتگان خود هستم مانند اشتیاق یعقوب به یوسف.
...لَا مَحِيصَ عَنْ يَوْمٍ خُطَّ بِالْقَلَمِ
از روزی که قلم آن را نبشته گریزی نیست.
رِضَى اللَّهِ رِضَانَا أَهْلَ الْبَيْتِ
خشنودی خدا، خشنودی ما خانواده است.
نَصْبِرُ عَلَى بَلَائِهِ وَ يُوَفِّينَا أَجْرَ الصَّابِرِينَ...
ما اهل بیت علیهم‌السلام به بلايش شكيبائیم و خداوند پاداش شكيبايان را بما عطا خواهد فرمود.
مَنْ كَانَ بَاذِلًا فِينَا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْيَرْحَلْ مَعَنَا
هر که در راه ما از جان گذشته و خود را برای دیدار خدا آماده ساخته با ما حرکت کند.
فَإِنَّنِي رَاحِلٌ مُصْبِحاً إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى»
من به صبحگاه امشب كوچ خواهم نمود. إن‌شاءالله.
خونریز بود همیشه در کشور ما
جان عود بود همیشه در مجمر ما
داری سر ما و گرنه دور از بر ما
ما دوست کُشیم و تو نداری سر ما[۲]
[وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ] (النساء ۴: ۱۰۰)
و هر كس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پيامبر او، از خانه‌اش به درآيد، سپس مرگش دررسد، پاداش او قطعاً بر خداست.
وه! اگر خداوند به کسی بگوید پاداش تو با من!
پس از کارت مورخ ۲۹ دسامبر تو از نیوارلئان دیگر نامه‌ای از تو نداریم. در اینجا همه بحمدلله سلامتند و سلامت می‌رسانند .
مرتضی ۶ بهمن ۱۳۵۳
***