بسم الله الرحمن الرحیم
مهر ۱۳۸۹ بوستن:
از شیخ محمود شبستری:
نکو اندیشه کن ای مرد عاقل
که بت از روی هستی نیست باطل
بدان ایزد تعالی خالق اوست
ز نیکو هر چه صادر گشت نیکوست
مسلمان گر بدانستی که بت چیست
بدانستی که دین در بتپرستی است
وگر مشرک ز بت آگاه گشتی
کجا در دین خود گمراه گشتی
ندید او از بت الا خلق ظاهر
بدین علت شد اندر شرع کافر
تو هم گر زو نبینی حق پنهان
به شرع اندر نخوانندت مسلمان
ز اسلام مجازی گشت بیزار
که را کفر حقیقی شد پدیدار
همیشه کفر در تسبیح حق است
و «ان من شیء» گفت اینجا چه دقّ است
(گلشن راز، شیخ محمود شبستری)
بیت آخر اشاره است به این آیه قرآن
[وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ] (الإسراء ۱۷: ۴۴)
و هيچ چيز نيست مگر اينكه در حال ستايش، تسبيح او مىگويد.
از مولوی[۱]:
دیدهای خواهم که باشد شه شناس
تا شناسد شاه را در هر لباس