بسم الله الرحمن الرحیم
روز ۱۱ مرداد ۱۳۹۳ در مشهد:
حمدهای امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در اوائل خطبه‌های آن حضرت از نهج البلاغه:
در خطبه اول:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَ لَا يُحْصِي نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ وَ لَا يُؤَدِّي حَقَّهُ الْمُجْتَهِدُون»
ترجمه:
ستایش خداوندگاری را که نمی‌رسند به مدح او گویندگان و نمی‌توانند شمارش کنند نعمتهای او را شمارش‌کنندگان و ادا نمی‌کنند حق او را کوشندگان.
در خطبه دوم:
«أَحْمَدُهُ اسْتِتْمَاماً لِنِعْمَتِهِ وَ اسْتِسْلَاماً لِعِزَّتِهِ وَ اسْتِعْصَاماً مِنْ مَعْصِيَتِهِ وَ أَسْتَعِينُهُ فَاقَةً إِلَى كِفَايَتِه»
ترجمه:
ستایش می‌کنم او را برای اینکه او تمام کند نعمتش را و برای اینکه تسلیم شوم برای عزّت او و برای اینکه او حفظ کند مرا از معصیت خودش و می‌طلبم او را برای نیازمندی به کفایت او.
در خطبه سی‌وپنجم:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ إِنْ أَتَى الدَّهْرُ بِالْخَطْبِ الْفَادِح»
ترجمه:
ستایش خداوند را و اگرچه روزگار ناپسند سختی پیش‌رو آورد.
در خطبه چهل‌وپنجم:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ غَيْرَ مَقْنُوطٍ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لَا مَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ وَ لَا مَأْيُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ وَ لَا مُسْتَنْكَفٍ عَنْ عِبَادَتِهِ»
ترجمه:
ستایش برای خداوند است که مأیوس از رحمتش نیستند و نه خالی از نعمتش و نه مأیوس از آمرزشش و نه خودداری‌کننده از بندگی او.