خانه
معرفی
نامه‌ها
یادداشت‌ها
سخنرانی‌ها
خاطرات
ارسال مطلب
تماس با ما

خوشا بحال کسی که مولایش تو باشی

تاریخ: ۱۶ فروردین ۱۳۸۲

خوشا بحال کسی که مولایش تو باشی

بسم الله الرحمن الرحیم

فرودگاه تهران؛ عازم مشهد

مناجات حضرت علی علیه‌السلام از صحیفه علویه[۱]:

لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ أَنْتَ مَوْلاَهُ

فَارْحَمْ عَبِيداً إِلَيْكَ مَلْجَاهُ



بله، بله، توئى مولا و آقايش        به اين بندۀ کوچکت كه پناهگاهش توئى رحم فرما

يَا ذَا اَلْمَعَالِي عَلَيْكَ مُعْتَمَدِي

طُوبَى لِمَنْ كُنْتَ أَنْتَ مَوْلاَهُ

اى كه داراى مرتبه‌هاى بلندى هستى! اعتمادم بر تو است       خوشا بحال كسى كه مولايش تو باشى

طُوبَى لِمَنْ كَانَ نَادِماً أَرِقاً

يَشْكُو إِلَى ذِي اَلْجَلاَلِ بَلْوَاهُ

خوشا بحال آنكه (از كرده‌اش) پشيمان و شب زنده‌دار باشد        و از گرفتارى خود بدرگاه خداى ذو الجلال شكوه كند

وَ مَا بِهِ عِلَّةٌ وَ لاَ سَقَمٌ

أَكْثَرُ مِنْ حُبِّهِ لِمَوْلاَهُ

و هيچ درد و بيمارى ندارد            بيش از دوستى و محبتش نسبت بسرور و مولاى خود

إِذَا خَلاَ فِي اَلظَّلاَمِ مُبْتَهِلاً

أَجَابَهُ اَللَّهُ ثُمَّ لَبَّاهُ

و چون در تاريكى شب با خداى خويش خلوت كند                 خداوند أو را اجابت كند و پاسخش دهد.






پانویس

  1. ^

    ‌الصحیفة العلویّة , ج ۱ , ص ۱۸۲

    نظرات
    ارسال نظر
    درحال ارسال نظر ...