اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
با استعانت از نام مبارک الله آغاز می‌کنیم تا مگر داغی و نشانی از بندگی او بیابیم و لباس تقوی که آرم او و لباس خاص بندگان اوست بپوشیم و در سیمای ما آثار بندگی او ظاهر شود و آن‌گونه گردیم که خداوند خود بندگانش را در قرآن کریمش بدان گونه وصف می‌کند. آنجا که در سوره فرقان می‌فرماید:
[وَ عِبَادُ الرَّحْمَـٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا ...] (الفرقان ۲۵: ۶۳)
بندگان خدا آنانند که در زمین متواضعانه راه می‌روند و برتری جویانه رفتار نمی‌کنند ...
[…وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا] (الفرقان ۲۵: ۶۴)
… و آنانند که سجده‌کنان و برپای‌ایستاده شب را بهر پروردگارشان به بیداری زنده می‌دارند.
شبان تیره تو روزی درون این دل من
بنور روی تو بیند جمال تو دل من
به روی و موی تو سوگند می‌خورم هر شب
که نیست جز تو مرا ای تو شمع محفل من
(از ابوالقاسم الهی)
و پس از آن‌که چند نشان دیگر خداوند از بندگان خود بدنبال نشان‌های بالا می‌شمارد به این نشان می‌رسد که:
[وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ] (الفرقان ۲۵: ۷۴)
خداوند متعال این دعا را از بندگان خاص خود نقل می‌کند و بر آن مهر تأیید می‌نهد که آنان می‌گویند: «پروردگارا! تو وهابّی یعنی بدون هیچ عوضی و یا چشم داشتِ عوضی می‌بخشی و هِبه می‌کنی. پس هَب یعنی همانگونه ببخش بما و برای ما از همسرانمان و فرزندانمان (و نوادگان‌مان) نور چشمانی.»
و به عبارت دیگر همسران ما وفرزندان ما را نور چشم و مایۀ سرور دلهای ما قرار بده و چون نور چشم و سرور دل بندگان خدا، خداوند و رضای اوست، دعای بندگان خاص او اینست که خدایا همسران و فرزندان ما را فرمانبر و رضاجوی خودت قرار بده تا قُرّة العین ما گردند بِمَنِّکَ وَ کَرَمِکَ.
و اینک باز من هم به تقلید آنان و به دستور تبعیت آنان همان دعا را تکرار می‌کنم که [رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ] یعنی اکنون به‌طور خاص همسر نازنینم مهری، فرزندان پرمهرم مجتبی وفدرا و نواده عزیزم سید حسین الهی را صالح و مرضيّ خود و نور چشم ما قرار ده!
و گسترده‌تر که همسر و همه ذریّۀ مرا مشمول عنایت خاص خود قرار ده، «وَ لا يَزِيدُهُ كَثْرَةُ الْعَطَاءِ إِلا جُوداً وَ كَرَماً؛ و بخشش بسيارش جز جود و كرم بر او نيفزايد»
تبسم جان اینجاست وفرداشب عازم تهران است و من این نامه را تمام می‌کنم که به مناسبت شب تولد حضرت امام حسن مجتبی علیه‌الصلوة‌والسلام ـ که همه ما افتخار ذریه بودن نسبت به او را داریم ـ با تبسم جان از سخنان حضرتش در تحف العقول بهره‌مند گردیم.
و سپاس خدا را ...
[وَ آخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ] (یونس ۱۰: ۱۰)
و آخرین سخنشان این است که: حمد، مخصوص پروردگار عالمیان است.
از مرتضی برای مهری و پسرش مجتبی و دخترش فدرا و نوه‌اش آسید حسین.
جمعه شب نهم آذر ۱۳۸۰