در نهانخانه عیانست مرا دلداری

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

مجتبی عزیزم!

سلام که خدایت سلامت و سعادت در دو جهان عطا کند. فکر می‌کنم با رسیدن این نامه مصطفی حرکت کرده باشد و تو تنها مانده باشی همیشه بخوان [رَبِّ لا تَذَرْني‌ فَرْداً] (الأنبیاء ۲۱: ۸۹) ؛ خدایا مرا تنها مگذار. اگر او یار و یاور تو باشد دیگر چه تنهائی؟! سعی کن با خدای خود خوی فراکنی و با یاد او انس گیری که او همیشه و در هر جای با توست.

[وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُم] (الحدید ۵۷: ۴)

و هر كجا باشيد او با شماست.

[وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي‌ وَ لْيُؤْمِنُوا بي‌ لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ] (البقره ۲: ۱۸۶)

و هرگاه بندگان من از من پرسند پس من نزدیکم. به ندای خواننده پاسخ می‌دهم هرگاه که مرا بخواند. پس از من طلب اجابت کنند و مرا باور کنند.

راستی چه خدای مهربانی! این همه مهر و محبت که از این و آن می‌بینیم پرتویی از مهر اوست که از دریچه این و آن بر ما می‌تابد و او از همه مهربانتر است.

مهربان خدایا! ما را به خودمان وامگذار و از یاد خودت ما را غافل روا مدار و چه خوشند آنان که همیشه تو را و یاد تو را در دل دارند.

از پدر من است و مقصود از نهانخانه، دل است.

به خدایت می‌سپارم که:

[فَاللَّهُ خَيْرٌ حافِظاً وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمين‌] (یوسف ۱۲: ۱۴)

پس خدا بهترين نگهبان است، و اوست مهربانترين مهربانان.

و تکمیل نامه را به مامی و مجید می‌گذارم و سعی می‌کنم از این پس هر هفته با تو از او گفتگو کنم.

هفت صبح چهارشنبه بیست و ششم خرداد.

مرتضی

[إِنَّ الَّذينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ * وَ الَّذينَ هُمْ بِآياتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ * وَ الَّذينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا يُشْرِكُونَ] (المؤمنون ۲۳: ۵۷ ـ ۵۹)

در حقيقت، كسانى كه از بيم پروردگارشان هراسانند، و كسانى كه به نشانه‌هاى پروردگارشان ايمان مى‌آورند، و آنان كه به پروردگارشان شرك نمى‌آورند.

[إِنَّ إِبْراهيمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنيفاً وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكينَ * شاكِراً لِأَنْعُمِهِ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقيمٍ * وَ آتَيْناهُ فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحينَ * ثُمَّ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهيمَ حَنيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكينَ] (النحل ۱۶: ۱۲۰ ـ ۱۲۳)

به راستى ابراهيم، پيشوايى مطيع خدا [و] حق‌گراى بود و از مشركان نبود. [و] نعمتهاى او را شكرگزار بود. [خدا] او را برگزيد و به راهى راست هدايتش كرد. و در دنيا به او نيكويى و [نعمت‌] داديم و در آخرت [نيز] از صالحین خواهد بود. سپس به تو وحى كرديم كه: «از آيين ابراهيم حق‌گراى پيروى كن، [چرا كه‌] او از مشركان نبود.»

[قُلْ هذِهِ سَبيلي‌ أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‌ بَصيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَني‌ وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ] (یوسف ۱۲: ۱۰۸)

بگو: «اين است راه من، كه من و هر كس (پيروى‌ام) كرد با بينايى به سوى خدا دعوت مى‌كنيم، و منزّه است خدا، و من از مشركان نيستم.»

[قُلْ إِنَّني‌ هَداني‌ رَبِّي إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقيمٍ ديناً قِيَماً مِلَّةَ إِبْراهيمَ حَنيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكينَ * قُلْ إِنَّ صَلاتي‌ وَ نُسُكي‌ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‌ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ *  لا شَريكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمينَ * قُلْ أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغي‌ رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْ‌ء] (الأنعام ۶: ۱۶۱ ـ ۱۶۴)

بگو: «آرى! پروردگارم مرا به راه راست هدايت كرده است: دينى پايدار، آيين ابراهيمِ حق‌گراى! و او از مشركان نبود.» بگو: «در حقيقت، نماز من و [ساير] عبادات من و زندگى و مرگ من، براى خدا، پروردگار جهانيان است. [كه‌] او را شريكى نيست، و بر اين [كار] دستور يافته‌ام، و من نخستين مسلمانم.» بگو: «آيا جز خدا پروردگارى بجويم؟ با اينكه او پروردگار هر چيزى است».

مامی و مجید نامه را پر نکرده بودند و نامه مستقل خواهند نوشت؛ امروز صبح تلفنی صحبت کردند.  متشکرم.

بعدا هم شماره تلفن تو را بدانم.

عصر پنجشنبه بیست و هفتم خرداد ۱۳۶۱

مرتضی