خانه
معرفی
نامه‌ها
یادداشت‌ها
سخنرانی‌ها
خاطرات
ارسال مطلب
تماس با ما

در کنار مسجد الحرام

تاریخ: ۱۹ خرداد ۱۳۶۶

در کنار مسجد الحرام

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

[وَ إِذْ بَوَّأْنا لِإِبْراهیمَ مَكانَ الْبَیْتِ أَنْ لا تُشْرِكْ بی‌ شَیْئاً وَ طَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطَّائِفینَ وَ الْقائِمینَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ * وَ أَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى‌ كُلِّ ضامِرٍ یَأْتینَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمیقٍ * لِیَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ یَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فی‌ أَیَّامٍ مَعْلُوماتٍ عَلى‌ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهیمَةِ الْأَنْعامِ فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقیرَ] (الحج ۲۲: ۲۶ ـ ۲۸)

و چون براى ابراهيم جاى خانه را معين كرديم [بدو گفتيم:] «چيزى را با من شريك مگردان و خانه‌ام را براى طواف‌كنندگان و قيام‌كنندگان و ركوع‌كنندگان [و] سجده‌كنندگان پاكيزه دار.» و در ميان مردم براى [اداى‌] حج بانگ برآور تا [زايران‌] پياده و [سوار] بر هر شتر لاغرى -كه از هر راه دورى مى‌آيند- به سوى تو روى آورند، تا شاهد منافع خويش باشند، و نام خدا را در روزهاى معلومى بر دامهاى زبان‌بسته‌اى كه روزى آنان كرده است ببرند. پس، از آنها بخوريد و به درمانده مستمند بخورانيد.

فرزند عزیزم مجتبی!

ساعت ۴ و ۴۸ دقیقه صبح روز سه شنبه ۱۹ خرداد ۱۳۶۶ است. به دیوار مسجدالحرام تکیه کرده و بر زمین مسجد نشسته‌ام و بیت الله المحرم را در مقابل دارم و بعداز اذان صبح این نامه را برای تو شروع کردم و قبل از اذان، نامه‌هائی برای خانم جان و مامی و مصطفی نوشته بودم. هفته پیش در یک گروه دوازده نفری به عربستان وارد شدیم. سه روز مدینه مشرف بودیم و چهارمین شب را در مکه به تشرف گذرانده‌ایم. در ورود عمره به جا آوردیم و پس از آن مخصوصاً عزیزان خود و از جمله آن فرزند عزیز را یاد کرده‌ام. خداوند بمن و کرم خود تو را از پیروان حضرت ابراهیم و فرزند برگزیده‌اش حضرت محمد مصطفی صلّی‌الله‌علیه‌وآله قرار دهد و توفیق زیارت خانه‌اش و ادای حج مقبول حضرتش به تو ارزانی دارد؛ باز هم بمنّه و کرمه إنه ولیّ مجیب.

خداوند از همان زمان که به خلیل خود دستور بنای این بنای استوار توحیدی را داد که [أَنْ لا تُشْرِكْ بی‌ شَیْئاً] و از همان زمان که حبیب خود را به تلاوت آیات و تزکیه و تعلیم این امت مبعوث فرمود، مراتب فضل خود را بر همه مردم و از جمله ما آشکار کرد و منت گذاشت [وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا یَشْكُرُونَ] (البقره ۲: ۲۴۳) رَبَّنا أَوْزِعْنا‌ أَنْ نَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتی‌ أَنْعَمْتَ عَلَینا

‌ پدرت مرتضی

۱۹ خرداد ۱۳۶۶

    نظرات
    ارسال نظر
    درحال ارسال نظر ...