بسم الله الرحمن الرحیم
چو آیات است روشن گشته از ذات
نگردد ذات او روشن ز آیات
زهی نادان که او خورشید تابان
به نور شمع جوید در بیابان
(شیخ محمود شبستری، گلشن راز)
***
تو ز کوری ره نمی‌دانی ز چاه
خیز و از حق دیده بینا بخواه
(مصیبت‌نامه، عطار نیشابوری)
***
حضرت علی علیه‌السّلام از وصیت به‌فرزندشان امام حسن علیه‌السّلام (نامه ۳۱ نهج البلاغه):
«فَإِنِّي أُوصِيكَ بِتَقْوَى اللَّهِ أَيْ بُنَيَّ وَ لُزُومِ أَمْرِهِ وَ عِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِكْرِهِ وَ الِاعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ وَ أَيُّ سَبَبٍ أَوْثَقُ مِنْ سَبَبٍ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ إِنْ أَنْتَ أَخَذْتَ به»
پسرم! تو را سفارش مى‌كنم به تقواى الهى، و ملازمت امرش، و آباد كردن دل به يادش، و چنگ زدن به ريسمانش، و كدام رشته محكم‌تر از رشته بين تو و خداوند است اگر به آن چنگ زنى؟!
آری چه رشته‌ای مطمئن‌تر و محکمتر از رشته اتصال بین تو و خداوند است اگر آن را بگیری!
و به قول ابن فارض مصری که خدایش رحمت کناد:
نسبٌ أقربُ فی شرعِ الهَوی
بَينَنا مِن نَسبٍ مِن أبَوَی
در کیش عشق من، یک نسبی است که از نسبت پدر و مادری خیلی نزدیکتر است.