بسم الله الرحمن الرحیم
«مَن طَلَبَنی وَجَدَنی و مَنْ وَجَدَنی عَرَفَني وَ مَنْ عَرَفَني أحَبَّني و مَنْ أحَبَّني عَشَقَني و مَن عَشَقَنى عَشَقتُهُ وَ مَن عَشَقتُهُ قَتَلتُهُ وَ مَن قَتَلتُهُ فَعَلَّىَ دِيَتُهُ وَ مَن عَلَىَّ دِيَتُهُ فَأنَا دِيَتُه» [۱]
هرکه مرا جوید مرا خواهد یافت و هرکه مرا بیابد خواهد شناخت و هر که مرا شناسد مرا دوست بدارد و هرکه مرا دوست بدارد عاشق من گردد و هرکه عاشقم گردد عاشقش خواهم شد و هرکه را عاشق شوم او را خواهم کُشت و هر که را بکُشم دیه‌اش بر عهده من است و هرکه دیه اش برعهده من است من خود خونبهاى اويم.
حدیث قدسی (از نوشته مجتبی‌جان)
آن کس که تو را شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانهٔ تو هر دو جهان را چه کند؟
(از رباعیات دیوان شمس، مولانا)