رو به سوی خداوند

بسم الله الرحمن الرحیم

رو به سوی خداوند:

آیه ۷۹ سورۀ أنعام از زبان حضرت ابراهیم علی‌نبیّنا‌وعلیه‌السّلام‌والصلوٰة:

[إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنيفاً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ] (الأنعام ۶: ۷۹)

ترجمه:

من متوجه کردم رویم را به سوی کسی که پدید آورد آسمانها و زمین را مستقیم و حق‌گرا و نیستم من از شرک‌آورندگان.

آیه دوم سوره انفال:

[إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ إيماناً وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ] (الأنفال ۸: ۲)

مؤمنون فقط آن کسانی هستند که هرگاه یاد خدا بشود دلهایشان بلرزد و هرگاه آیات خدا بر آنها خوانده شود ایمانشان بیشتر می‌شود و فقط بر پروردگارشان توکل می‌کنند. (یعنی فقط او را کارساز خود می‌دانند و کار خود را به او واگذار می‌کنند و او را وکیل خود می‌گیرند و به او تکیه می‌کنند.)

پانویس

1. ^با توجه به قافیه در مصرع بعد ظاهرا «غافل از آن ماه» صحیح است.