اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
[قُلْ لَنْ يُصيبَنا إِلاَّ ما كَتَبَ اللَّهُ لَنا هُوَ مَوْلانا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ] (التوبه ۹: ۵۱)
بگو: «جز آنچه خدا براى ما مقرر داشته هرگز به ما نمىرسد. او سرپرست ماست، و مؤمنان بايد تنها بر خدا توكّل كنند.»
فرزندم نگر که چه سخن عاشقانهای میرود: میگوید همراه با گروه مؤمنین بگو
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
که هرچه بر سر ما میرود ارادت دوست
(حافظ)
شیرین خود به خسرو میگوید که بگو «هرچه آن خسرو کند شیرین بود» میگوید به این بیخبران بگو که ما نگه نمیکنیم که چه میرسد، مینگریم که از که میرسد؛ از مولای ما هر چه میرسد نیکوست و هر چه بر سر نبشته خوش نبشته. آخر:
سرنوشت ما به خط خود نوشت
خوشنویس است و نخواهد بد نوشت
[وَ عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ] (البقره ۲: ۲۱۶)
و بسا چيزى را خوش نمىداريد و آن براى شما خوب است، و بسا چيزى را دوست مىداريد و آن براى شما بد است، و خدا مىداند و شما نمىدانيد.
وقتی خدا میفرماید:
[اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ] (البقره ۲: ۲۵۷)
خداوند سرور كسانى است كه ايمان آوردهاند. آنان را از تاريكيها به سوى روشنايى به در مىبرد.
مؤمن باید بداند که هرچه بدو میرسد در راه اخراج او از ظلمات به نور است. وه! که همین ایمان خود نبشته اوست:
[أُولَـٰئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ] (المجادله ۵۸: ۲۲)
اینانند که خدا ایمان را در دلهایشان ثابت و پایدار کرده است.
[زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است]
عشق کاری است که موقوف هدایت باشد
(حافظ)
پسرم هرچه از این هدایت تو را نصیب افتاده قدر بدان و شکر آن بجای آر که
[لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ] (ابراهیم ۱۴: ۷)
كه اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، [نعمت] شما را افزون خواهم كرد.
تا این ظلمت به نور مبدل گردد و همه اشکالها از میان برخیزد:
گر ز ظلمات خود رها یابی
همه عالم مشارق الانوار
(ترجیعبند مشهور هاتف اصفهانی)
با دید عشق عالم را به شکل دیگر میبینی و از این اشکالات موهوم اثری در آن دیدگاه نیست.
گر به اقليم عشق روی آری
همه آفاق گلستان بينی
هرچه بينی دلت همان خواهد
وانچه خواهد دلت همان بينی
(ادامه ترجیعبند هاتف اصفهانی)
[لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فيها وَ لَدَيْنا مَزيدٌ] (ق ۵۰: ۳۵)
هر چه بخواهند در آنجا دارند، و پيش ما فزونتر [هم] هست.
آری بالاتر از خواست آنها هم نزد او هست :
[فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ] (السجده ۳۲: ۱۷)
هيچ كس نمىداند چه چيز از آنچه روشنىبخش ديدگان است به [پاداش] آنچه انجام مىدادند براى آنان پنهان شده است.
باز به آیه صدر نامه برگردیم گوئیا حسین علیهالسّلام آن سرور آزادگان و سیدِ شهداء سرمست از جام خطاباتی چون همین آیه بود که با آن همه مصیبات میگفت: «رضیً برضاکَ تسلیماً لامرک»[۱] اگر دلش را شوری دیگر و جانش را نوری دیگر نمیبود چگونه این سخنش در آن حال به زبان میرفت؟!
[وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ] (یونس ۱۰: ۱۰)
و پايان نيايش آنان اين است كه: الحمد لله رب العالمين.
از وضع مالی هم بنویس.
ساعت ۴۵ دقیقه بعد از نیمه شب
فردا ۱۳ بهمن خواهد بود و من برای کاری اداری سه روزه تهران آمدهام و خدایت حافظ باد.
پدرت مرتضی