بسم الله الرحمن الرحیم
من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد
گر بر تن من زبان شود هر مویی
یک شکر تو از هزار نتوانم کرد
رباعی بالا:
به نقل اسرار التوحید، شیخ ابوالقاسم بشر یاسین به ابوسعید ابی‌الخیر که کودک بود (۱۰ ـ ۱۲ ساله) گفت: «اى پسر خواهى كه با خداى سخن گويى؟» گفتيم: «خواهيم چرا نخواهيم؟» گفت: «هر وقت كه در خلوت باشى اين گوى و بيش ازين مگوى» [۱]
و سعدی هم گوید:
گر به هر موئی زبانی باشدت
شکر یک نعمت نگویی از هزار