اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
[الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً] (البقره ۲: ۲۶۸)
شيطان شما را از تهيدستى بيم مى‌دهد و شما را به زشتى وامى‌دارد؛ و[لى] خداوند از جانب خود به شما وعده آمرزش و بخشش مى‌دهد.
همه بانگ درونی و برونی که تو را از فقر بترساند، به زشتی و پلیدیت بفرماید، از شیطان است و شیطان را خداوند دشمن تو خوانده و با هزار لطف فرموده:
[أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَني آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبينٌ * وَ أَنِ اعْبُدُوني هذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ * وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلاًّ كَثيراً أَ فَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ] (یس ۳۶: ۶۰ ـ ۶۲)
اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نكرده بودم كه شيطان را مپرستيد، زيرا وى دشمن آشكار شماست؟ و اينكه مرا بپرستيد؛ اين است راه راست! و [او] گروهى انبوه از ميان شما را سخت گمراه كرد؛ آيا تعقّل نمى‌كرديد؟
پس فریب دشمن خود را مخور! و به سخنش گوش مده! و از او روی بگردان! و از وعیدش مهراس! و از شرّ مکائدش و آسیب لشگر بسیارش به پناه امن خداوندی گریز! که
[إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذينَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُون] (النحل ۱۶: ۹۹)
او را بر كسانى كه ايمان آورده اند، و بر پروردگارشان توكل مى‌كنند، تسلطى نيست.
خداوندی که نه تنها به سِتر عیوبت و غَفر ذنوبت [:پوشاندن عیبها و بخشیدن گناهان] وعده می‌دهد که به مزید فضلت حواله می‌کند: [وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً] آخر جوشِ این دریای کرم که تنها به عفو از سیئات آرام نمی‌گیرد:
[فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً] (الفرقان ۲۵: ۷۰)
پس خداوند بديهايشان را به نيكيها تبديل مى‌كند، و خدا همواره آمرزنده مهربان است.
سیئاتم ستندند و حسناتم دادند.
[وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَميعٌ عَليمٌ * إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُم مُّبْصِرُون] (الأعراف ۷: ۲۰۰ ـ ۲۰۱)
و اگر شیطان، تو را تحریک کند، به خدا پناه جوی؛ زیرا خدا شنوا و داناست. مسلماً کسانی که تقوا ورزیده‌اند، هرگاه وسوسه‌هایی از سوی شیطان به آنان رسد [خدا و قیامت را] یاد کنند، پس بی‌درنگ بینا شوند [و از دام وسوسه‌هایش نجات یابند.]
به این متقین نگر که خدایشان دوست دارد و می‌گوید: [إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقينَ] (التوبه ۹: ۴) که چه می‌کنند و آنگاه که شیطان به سراغشان می‌رود چگونه او را خوار و نگون‌بخت می‌سازند! عکس‌العملشان چیست؟به [تَذَكَّرُوا] متذکر می‌شوند و بیناتر و روشن‌دل‌تر می‌گردند:
«إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ الذِّكْرَ جَلَاءَ الْقُلُوب؛ خداوند سبحان ذکر را مایه نورانی شدن قلبها قرار داده است»[1]
شیطان قصد هلاکشان می‌کند، از بیم این، به یاد او پناه می‌برند. وعدۀ الهی با جلوه مغفرت و فضل راست می‌شود و بصیرتی تازه می‌یابند و به جای سیئاتشان از مسّ شیطان حسناتی تازه می‌گیرند.
چون در طول زندگی تو الی یوم یبعثون [: تا قیامت] شیطان در هیچ لحظه از تو غافل نیست و در مسیر تو در هرگوشه شیطانی نشسته و اهرمنی دام گسترده، همه تو را می‌بینند و تو آنها را نمی‌بینی، چگونه ممکن است تو به خودی خود با این همه دشمنان برآئی؟! و در این شب تیره و تار و این بیابان هولناک از اینهمه غولان خطرناک نجات یابی؟! مگر آنکه به حال اضطرار و با احساس درماندگی و بیچارگی خداوندگار توانا و دانا و بینا و شنوا و بخشندۀ مهربان خود را بخوانی و ندای دهی که
[وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطينِ * وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ] (المؤمنون ۲۳: ۹۷ ـ ۹۸)
پروردگارا، از وسوسه‌هاى شيطانها به تو پناه مى‌برم. و پروردگارا، از اينكه [آنها] به پيش من حاضر شوند به تو پناه مى‌برم.
و چون به چشم عنایت در تو نگرد و به کمال کرم در پناهت گیرد و خانه دل را از یاد خود روشنی افزاید او را هم بر آفرینش شیطانش سپاس گری، که شیطان خود یکی از وسائل بصیرت‌بخشی به دوستان است آخر [إِنَّ رَبِّي لَطيفٌ لِما يَشاء] (یوسف ۱۲: ۱۰۰)؛ بى‌گمان، پروردگار من نسبت به آنچه بخواهد صاحب لطف است.
از اینجاست که آن نامداری که دیده گشود گفت:
عاشقم بر لطف و بر قهرش بجد
(مولانا، دفتر اول مثنوی معنوی)
[وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ] (یونس ۱۰: ۱۰)
و پايان نيايش آنان اين است كه: «الحمد لله رب العالمين»
و چون خواهی که قران آغاز کنی و سخن خدای خود شنوی، که «از هرچه می‌رود سخن دوست خوشتر است»، از شیطانی بزرگتر و بس رجیم و مطرود به الله پناه بر و اگر آن رجیم از غایت حسد خواهد که تو را از حضور در آن حضرت باز دارد تو با سماع نغمۀ
[فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ] (النحل ۱۶: ۹۸)
پس چون قرآن مى‌خوانى از شيطانِ مطرود به خدا پناه بر!
خالصانه‌تر و عاشقانه‌تر خود را به آغوش باز و گرم و کنف حمایت و امن خداوند مهربان و محبوب خود افکن! باشد که به محض فضل و کرم او گوش دلت راز‌نیوش گردد و حجاب‌ها از چهرۀ قرآن یکی پس از دیگری کنار رود که به قول سنائی:
عروس حضرت قرآن نقاب آن گه براندازد
که دارالملک ایمان را مجرد بیند از غوغا
غوغای شیاطین و های و هوی هواها.
مصطفی جان!
به مامی در تلفن گفته بودی بابا را در اتاقی تنها گذاشته در به رویشان ببندید تا برای ما نامه بنویسد. من از خداوند عذر می‌خواهم که در وظیفه خود نسبت به شما کوتاهی کرده‌ام و به فرمان
[وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنينَ] (الذاریات ۵۱: ۵۵)
و پند ده؛ زیرا پند به مؤمنان سود می‌دهد.
به خوبی عمل نکرده‌ام و از عنایت بی‌حدش که از آن محروم نبوده‌ام خواستارم که شما را با وجود نامه خودش از نامه امثال من بی‌نیاز کند بمنه و کرمه.
اما همانطور که باید از مارک این نامه حدس زده باشی اکنون در اتاق تنها و دربسته هستم وساعت ۱۵ و ۲۰ دقیقه روز دوشنبه دوم اسفند ۶۱ است. مامی از موفقیت تحصیلی‌ات خبر داد. شکرگوی وشکرکن که
[لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ] (ابراهیم ۱۴: ۷)
اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، [نعمت] شما را افزون خواهم كرد، و اگر ناسپاسى نماييد، قطعاً عذاب من سخت خواهد بود.»
والسلام علیک و رحمة الله و برکاته.
این نامه اگر خدا خواست و لس انجلس رفتی با خود ببر تا برای تو و مجتبی جان باشد. برای مجتبی هم نامه‌ای می‌نویسم که از آنِ تو هم خواهد بود.
پدرتان مرتضی.