صهبای نماز

غصه از دل بزدائید به آوای نماز

می توحید بنوشید ز صهبای نماز

ذكر آن خالق بی‌چون كه كريم است و رحيم

بر لبان خوش بسراييد هم از نای نماز

شرح حال دل مجنون جگرسوخته را

بشنو ز آن كس که بود واله و شيدای نماز

گر سر بندگی و عجز نهی بر در حق

نور حق جلوه كند در رخ زيبای نماز

هر كه شد راضی و تسليم به تقدير خدای

زنده دارد تن بی‌جان به مسيحای نماز

تير از پای علی كی به در آيد هيهات!

مگر آن دم كه شود محو تماشای نماز

فيض حق گرطلبی از چَه غفلت به در آی

ای خوش آن دم كه درآيی به مصلای نماز