علم نبود غیر علم عاشقی

شبلی از پیر روزگار جنید

کرد نیکو سؤالی از پی صید

گفت پیرا نهاد جمله علوم

مر مرا کن درین زمان معلوم

گفت برگیر خواجه زود قلم

تا بگویم ترا ز سرّ قِدم

شبلی اندر زمان قلم برداشت

وانچه او گفت یک به یک بنگاشت

گفت بنویس ازین قلم الله

چونکه بنوشت شد سخن کوتاه

گفت دیگر چه پیر گفت جز این

خود همین است کردمت تلقین

علم جمله جهان جز این مشناس

بشنو فرق فربهی ز اماس

علمی بطلب که تو را فانی

سازد ز علایق جسمانی

علمی بطلب که نماید راه

و ز سرّ ازل کندت آگاه

علم نبود غیر علم عاشقی

ما بقی تلبیس ابلیس شقی