غیر از این روز و شبم نیست مرا بازاری

شبان تیره تو روزی درون این دل من

به نور روی تو بیند جمال تو دل من

به روی و موی تو سوگند می‌خورم هر شب

که نیست جز تو مرا ای تو شمع محفل من

حسن رخ مه‌رویان از روی تو می‌بینم

دلجوئی دلداران از خوی تو می‌بینم

هرجا که بود نوری از پرتو روی تست

هر جا که بود آبی از جوی تو می‌بینم

چشم خوش خوبان را بیمار تو می‌دانم

محراب دو عالم را ابروی تو می‌بینم

گبر و مغ و ترسا را جویای تو می‌بینم

روی همه عالم را واسوی تو می‌بینم

بلبل به گلستانها از بهر تو می‌نالد

بوی گل و ریحانها از بوی تو می‌بینم

در چهرهٔ مهرویان انوار تو می‌بینم

در لعل گهر باران گفتار تو می‌بینم

هرجا که روم نالم چون بلبل شوریده

سرتاسر عالم را گلزار تو می‌بینم

پروانه بگرد شمع جویای جمال تو

بلبل بگلستانها هم زار تو می‌بینم

دل من مست جانان است و جانانش همی‌باید

بهشت آن سرائی را نمی‌دانم نمی‌دانم

وصال دوست می‌باید مرا پیوسته روز و شب

من این رسم جدائی را نمی‌دانم نمی‌دانم

ز خود بگذشتم و محو جمال دوست گردیدم

خودی و خودنمائی را نمی‌دانم نمی‌دانم

به غیر از مهر مه‌رویان که تابد بر دل و جان بس

طریق روشنائی را نمی‌دانم نمی‌دانم

دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

ز هر در می‌دهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد

مرا در خانه سروی هست کاندر سایه قدّش

فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمن دارم

دل من از رخش امروز بهشتی دارد

نه بهشتی که دگر طائفه فردا بینند

در نهانخانه عیانست مرا دلداری

که مرا می‌دهد از غیر خودش بیزاری

من گرفتار رخ روزم و زلف شب او

غیر از این روز و شبم نیست مرا بازاری

حافظا در دل تنگت چو فرود آید یار

خانه از یار نپرداخته‌ای یعنی چه