فتراک عشق

[صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی

یا جمله مرا هستی یا عهد شکستی]

یک دم زدن از حال تو غافل نیم ای دوست

صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی

ای برادر تو همان اندیشه‌ای

ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای

گر گلست اندیشهٔ تو گلشنی

ور بود خاری تو هیمهٔ گلخنی

گر در دل تو گل گذرد گل باشی

ور بلبل بی‌قرار بلبل باشی

تشریف دست سلطان چوگان بُوَد ولیکن

بی گوی روز میدان چوگان چه کار دارد؟

نی غلط گفتم که اینجا عاشق و معشوق اوست

گرچه ما از عشق او اندر جهان افسانه‌ایم

ما که‌ایم؟! از ما چه آید؟! تا مپنداری که ما

روی او را آینه یا زلف او را شانه‌ایم

نشین با خویشتن، برخیز و در فتراک عشق آویز

مگر خود را ز دست خود طفیل عشق برهانی

ز بهر راحتت تن را مرنجان جان، نکو نبود

که جان را در خطر داری و تن را در تن‌آسانی

تو خود انصاف ده آخر، مروت کی روا دارد؟

ستوری را شکرخایی و طوطی را مگس‌رانی؟