فیض جام سعادت

امید خواجگیم بود، بندگی تو جستم

هوای سلطنتم بود، خدمت تو گزیدم

آنچه پیش تو بیش از آن ره نیست

غایت فکر توست الله نیست

[ای غارت عشق تو جهان‌ها

بر باد غم تو خان و مان‌ها]

نظارگران روی ماهت

چون در نگرند از کران‌ها

در روی تو روی خویش بینند

زینجاست تفاوت نشان‌ها

بازآی ساقیا که هواخواه خدمتم

مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم

زان جا که فیض جام سعادت فروغ توست

بیرون شدی نمای ز ظلمات حیرتم

هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت

تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم

می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار

این موهبت رسید ز میراث فطرتم

دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف

ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم