بسم الله الرحمن الرحیم
مهر ۱۳۸۹ بوستن:
در مورد آیه
[أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى نُورٍ مِنْ رَبِّه] (الزمر ۳۹: ۲۲)
پس آيا كسى كه خدا سينه‌اش را براى [پذيرش] اسلام گشاده، و [در نتيجه] برخوردار از نورى از جانب پروردگارش مى‌باشد [همانند فرد تاريكدل است]
ار حضرت رسول اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم سؤال می‌کنند می‌فرمایند به این مضمون: «إنّ النورَ إذا دَخَلَ القَلْبَ انْشَرَحَ لَه الصَدرُ و انَفَتحَ؛ نور وقتی داخل قلب شد سینه گشاده گردد» سؤال شد آیا این را علامتی هم هست؟ فرمودند: بلی! «التجافى عن دار الغرور و الانابة الى دار الخلود و الاستعداد للموت قبل نزوله؛ کنده شدن از دنیا و توجه به آخرت و آماده شدن برای مرگ قبل از آنکه فرارسد.» [۱]
***
عجب كارى! «وَسِعَنِی قَلْبُ عَبْدِی» [۲] و «القَلْبُ بَيْنَ إِصْبَعَيْنِ مِنْ أَصَابِعِ الرَّحْمَن» [۳]، او در دل و دل قبضه او، بنگر بزبان ترجمان بيان اين چگونه مى‌كند:
گرچه در زلف تست جاى دلم
دايماً در دل خراب منى
تا بدانى كه از لطافت خويش
هم تو دربند زلف خويشتنى
از لمعات عراقی (كليات عراقى، ص ۳۹۹)
***
حافظا در دل تنگت چو فرود آمد یار
خانه از غیر نپرداخته‌ای یعنی چه
(حافظ)
دل سراپرده محبت اوست
دیده آئینه‌دار طلعت اوست
(حافظ)