اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
آفرین جان آفرین پاک را
آنکه جان بخشید و ایمان خاک را
(منطق الطیر عطار نیشابوری)
فرزندان عزیزم!
سلام بر شما و خدایتان ایمان دهد که جانِ جان ایمان است: [هُوَ ... السَّلامُ الْمُؤْمِنُ] (الحشر ۵۹: ۲۳)
[وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ وَ زَيَّنَهُ في قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ] (الحجرات ۴۹: ۷)
ليكن خدا ايمان را براى شما دوست‌داشتنى گردانيد و آن را در دلهاى شما بياراست و كفر و پليدكارى و سركشى را در نظرتان ناخوشايند ساخت.
به هوش باشیم که به سبب اسلام آوردن خود بر خدای خود منت ننهیم و خود را از سوی خود بر دیگران برتر ندانیم بلکه منت‌پذیر خدای خود باشیم و سپاسگزار حضرتش که ما را به ایمان رهنمون شد:
[قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإيمانِ] (الحجرات ۴۹: ۱۷)
بگو: «بر من از اسلام‌آوردنتان منّت مگذاريد، بلكه [اين] خداست كه با هدايت‌كردن شما به ايمان، بر شما منّت مى‌گذارد.»
[زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است]
عشق کاریست که موقوف هدایت باشد
(حافظ)
ایمان به دست او در دلها نوشته می‌شود:
[أُولئِكَ كَتَبَ في قُلُوبِهِمُ الْإيمان] (المجادله ۵۸: ۲۲)
در دل اينهاست كه [خدا] ايمان را نوشته است.
[اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور] (البقره ۲: ۲۵۷)
خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌اند. آنان را از تاريكيها به سوى روشنايى به در مى‌برد.
ولایتِ او ایمانشان داد و از تیرگی به روشنی‌شان کشید.
[هُوَ الَّذي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنينَ رَحيماً] (الأحزاب ۳۳: ۴۳)
اوست كسى كه با فرشتگان خود بر شما درود مى‌فرستد تا شما را از تاريكيها به سوى روشنايى برآورد، و به مؤمنان همواره مهربان است.
این رحمت رحیمی اوست که با مؤمنین این می‌کند:
[وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلاً كَبيراً] (الأحزاب ۳۳: ۴۷)
و مؤمنان را مژده دِه كه براى آنان از جانب خدا بخشايشى فراوان خواهد بود.
راستی ایمان خود چه فضل بزرگی است که هیچ کس جز او قادر به اعطا آن نیست؟!
می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار
این موهبت رسید ز دیوان قسمتم[۱]
(حافظ)
[رَبَّنا آتِنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً] (الکهف ۱۸: ۱۰) [إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ] (آل عمران ۳: ۸)
پروردگار ما! از جانب خود به ما رحمتى بخش و كار ما را براى ما به سامان رسان كه تو خود بخشايشگرى.
خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم
به ره دوست نشینیم و مرادی طلبیم
زاد راه حرم وصل نداریم مگر
به گدایی ز در میکده زادی طلبیم
اشک آلوده ما گر چه روان است ولی
به رسالت سوی او پاک نهادی طلبیم
لذت داغ غمت بر دل ما باد حرام
اگر از جور غم عشق تو دادی طلبیم
چون غمت را نتوان یافت مگر در دل شاد
ما به امید غمت خاطر شادی طلبیم
بر در مدرسه تا چند نشینی حافظ
خیز تا از در میخانه گشادی طلبیم
(حافظ)
به خدایتان می‌سپارم.
[فَاللَّهُ خَيْرٌ حافِظاً وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ] (یوسف ۱۲: ۶۴)
پس خدا بهترين نگهبان است، و اوست مهربانترين مهربانان.
ظهر جمعه سی‌ام شهریور ۱۳۵۸
مرتضی