مردان خدا

مردان خدا ز خاکدان دگرند

مرغان هوا ز آشیان دگرند

منگر تو ازین چشم بدیشان کایشان

فارغ ز دو کون و در مکان دگرند

ناکرده دمی آنچه تو را فرمودند

خواهی که چنان شوی که مردان بودند

تو راه نرفته‌ای از آن ننمودند

ور نه که زد این در که درش نگشودند

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند

گرد در و بام دوست پرواز کنند

هر جا که دری بود به شب بربندند

الا در عاشقان که شب باز کنند

هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی

برسد وصال دولت بکند خدا خدایی

یا إلهَ الخلق یا أملی

و سمیری فی دُجَی الظُلَم

جُد علی صبٍ حلیفَ ضِنیً

یا کثیرَ الفضل و النعم

هله نومید نباشی که تو را یار براند

گرت امروز براند نه که فردات بخواند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها

ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند