خانه
معرفی
نامه‌ها
یادداشت‌ها
سخنرانی‌ها
خاطرات
ارسال مطلب
تماس با ما

مگر از نقش پراکنده ورق ساده کنی

تاریخ: ۲۸ آذر ۱۳۵۴

مگر از نقش پراکنده ورق ساده کنی

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

فرزندان عزیزم مصطفی و مجتبی!

سلام می‌کنم و سلامتتان را در دو جهان از خدای بزرگ مسئلت می‌کنم. روز جمعه است و مناسب است که کلام الهی را متذکر شوم که

[يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا نُودِيَ لِلصَّلاةِ مِنْ‌ يَوْمِ‌ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلى‌ ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذَرُوا الْبَيْعَ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ](الجمعه ۶۲: ۹)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون براى نماز جمعه ندا درداده شد، به سوى ذكر خدا بشتابيد، و داد و ستد را واگذاريد. اگر بدانيد اين براى شما بهتر است.

ز فکر تفرقه باز آی تا شوی مجمع

به حکم آنکه چو شد اهرمن سروش آمد

(حافظ)

خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات

مگر از نقش پراکنده ورق ساده کنی

(حافظ)

[يا صاحِبَيِ السِّجْنِ‌ أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّار] (یوسف ۱۲: ۳۹)

اى دو رفيق زندانيم، آيا خدايان پراكنده بهترند يا خداى يگانه مقتدر؟

چو با او آشنا گشتی شدی از خویش بیگانه

چو آن زلفت به دست آمد برستی از پریشانی

(فخرالدین عراقی)

۲۸ آذرماه ۱۳۵۴

    نظرات
    ارسال نظر
    درحال ارسال نظر ...