خانه
معرفی
نامه‌ها
یادداشت‌ها
سخنرانی‌ها
خاطرات
ارسال مطلب
تماس با ما

هرکه نه گویای تو خاموش به

هرکه نه گویای تو خاموش به

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

فرزند عزیزم مجتبی!

سلام  و خدایت سلامت بدارد و سلامت تن و سلامت جان بدارد.

[يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ * إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ ] (الشعراء ۲۶: ۸۸ ـ ۸۹)

روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمى‌دهد، مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد.

خدایا به او قلب پاک و سالم عطاکن!

نشانۀ دل پاک و سالم آنست که ذکر خدا برای او گوارا یا چون آب گوارا برای تشنه به آب باشد و زبان حالش این باشد که

هرکه نه گویای تو خاموش به

هرچه نه یاد تو فراموش به

(نظامی، مخزن الاسرار)

فرزند عزیزم!

در نامه آخرت از من سئوالی پرسیده بودی که به خاطر تو شروع به جستجوئی نمودم ولی به علت گرفتاری زیاد شغلی در این مورد موفق به ادامه نشدم. کوشش می‌کنم که بعون الهی بتوانم پاسخی برایت تهیه کنم؛ هرچند زیاد هم امید ندارم پاسخ قاطعی باشد, گرچه این کم‌امیدی هم از بیماری دل من ناشی می‌شود و از تنبلی خبرمی‌دهد چه او می‌فرماید:

[وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنينَ] (العنکبوت ۲۹: ۶۹)

و كسانى كه در راه ما كوشيده‌اند، به يقين راههاى خود را بر آنان مى‌نماييم و در حقيقت، خدا با نيكوكاران است.

و باز از آنجاست که بدانچه می‌دانیم، عمل نمی‌کنیم چون اگر بدانچه می‌دانیم، عمل کنیم در نتیجه خداوند آنچه نمی‌دانیم به‌ ما خواهد مرحمت کند:

«مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلْمَ مَا لَمْ يَعْلَم‌» [۱]

هر کس به آنچه می‌داند عمل کند، خداوند آگاهی از آنچه را که نمی‌داند به او عطا خواهد کرد.

دیشب آخر شب نامه را شروع کردم و اکنون وقت نماز صبح است. دعائی است به نام «جوشن کبیر» معروف است؛ حضرت امام سجاد از جد بزرگوارشان امام علی از حضرت رسول اکرم صلوة‌الله‌علیهم‌اجمعین آن را روایت و تعلیم فرموده‌اند.[۲]

دعایی است مشتمل بر یکصد فقره که در پایان هر فقره این عبارت تکرار می‌شود:

«سُبْحَانَكَ يَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ يَا رَب‌»

منزهى تو. اى که نیست معبودى جز تو. فریاد! فریاد! بِرَهان ما را از آتش. اى پروردگار!

و هر فقرۀ آن ده نام الهی است. این دعا را یکی از بزرگان شرح کرده؛ در این شرح که اکنون جلوی من است و من یک فقره آن را (فقره ۵۲) ذیلاً می‌نویسم:

«يَا سُرُورَ الْعَارِفِينَ يَا مُنَى الْمُحِبِّينَ يَا أَنِيسَ الْمُرِيدِينَ يَا حَبِيبَ التَّوَّابِينَ يَا رَازِقَ الْمُقِلِّينَ يَا رَجَاءَ الْمُذْنِبِينَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ الْعَابِدِينَ يَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَكْرُوبِينَ يَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِينَ يَا إِلَهَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِين‌»

اى مایۀ دلشادى عارفان! اى آرزوى محبان! اى همدم خواستاران! اى دوستدار توبه‌کنندگان! اى روزى‌ده ناداران! اى امید گنهکاران! اى نور چشم پرستش‌کنندگان! اى برطرف‌کننده اندوه اندوهناکان! اى غمزداى غمزدگان! اى معبود پیشنیان و پسینیان!

به خدایت می‌سپارم مصطفی را سلام برسان.

پانویس

  1. ^شیخ مفید, الفصول المختاره, ص ۱۰۷.
  2. ^مصباح کفعمی، ص ۲۴۷.
    نظرات
    ارسال نظر
    درحال ارسال نظر ...