کلبه روقیه

پای سرو بوستانی در گل است

سرو ما را پای معنی در دل است

هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد

طالعش میمون و فالش مقبل است

نیکخواهانم نصیحت می‌کنند

خشت بر دریا زدن بی‌حاصل است

دیده باشی تشنه مستعجل به آب

جان به جانان همچنان مستعجل است

ای برادر ما به گرداب اندریم

وان که شنعت می‌زند بر ساحل است

سعدیا نزدیک رای عاشقان

خلق مجنونند و مجنون عاقل است