خانه
معرفی
نامه‌ها
یادداشت‌ها
سخنرانی‌ها
خاطرات
ارسال مطلب
تماس با ما

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

تاریخ: ۷ خرداد ۱۳۵۹

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«قُولُوا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا» [۱]

یک سخن گفتن و فلاح و رستگاری یافتن می‌یابم که این سخن حق است ولی عمریست که برای گفتن یک بار این سخن از روی حقیقت توفیق نیافته‌ام

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

(حافظ)

«سُبْحَانَكَ‌ مَا أَضْيَقَ‌ الطُّرُقَ‌ عَلَى‌ مَنْ‌ لَمْ‌ تَكُنْ دَلِيلَهُ وَ مَا أَوْضَحَ الْحَقَّ عِنْدَ مَنْ هَدَيْتَهُ سَبِيلَه‌» (مناجات المریدین)

پاك و منزهى اى پروردگار اگر تو راهنما نباشى چقدر راهها تنگ و دشوار است و اگر تو هدایت كنى چقدر راه حق واضح و هویداست.

[وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ‌ بِاللَّهِ‌ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُون‌] (یوسف ۱۲: ۱۰۶)

و بيشترشان به خدا ايمان نمى‌آورند جز اينكه [با او چيزى را] شريك مى‌گيرند.

[يا بُنَيَ‌ لا تُشْرِكْ‌ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيمٌ] (لقمان ۳۱: ۱۳)

اى پسرك من، به خدا شرك مياور كه به راستى شرك ستمى بزرگ است.

«إِلَهِي فَاسْلُكْ بِنَا سُبُلَ‌ الْوُصُولِ‌ إِلَيْكَ وَ سَيِّرْنَا فِي أَقْرَبِ الطُّرُقِ لِلْوُفُودِ عَلَيْكَ قَرِّبْ عَلَيْنَا الْبَعِيدَ وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا الْعَسِيرَ الشَّدِيد» (مناجات المریدین)

خدایا ما را مستقیم به راه وصالت ببر و به نزدیكترین طریق براى ورود بر حضرتت رهسپار گردان. دور را به ما نزدیك ساز و سخت و مشكل را بر ما آسان فرما.

فرزندان عزیزم!

سلامُ علیکما و رحمة الله و برکاته

[سَلامٌ‌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحيم‌] (یس ۳۶: ۵۸)

از جانب پروردگار[ى‌] مهربان [به آنان‌] سلام گفته مى‌شود.

خدایا دعای ما را در حق این دو به لطف خود مستجاب کن ... و به زندگیشان صفا و محبت و برکت بخش. إِنَّكَ‌ قَرِيبٌ‌ مُجِيب‌.

عصر روز سیزده رجب و تولد حضرت علی علیه‌السلام است. تلویزیون صبح افتتاح مجلس را نشان می‌داد و پیام امام را شنیدیم. خدا را شکر امیدواریم به یاری خداوند مشکلات یکی پس از دیگری حل شود و مشکل شما هم اگر بتوان بر آن نام مشکل نهاد حل گردد و همیشه به خاطر داشته باشید:

[عَسى‌ أَنْ‌ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ .....وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُون‌] (البقره ۲: ۲۱۶)

بسا چيزى را خوش نمى‌داريد و آن براى شما خوب است، .... و خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد.

ناگزیرِ شما خدای شماست و او همیشه با شماست. او می‌گوید:

«أنا بُدّک اللازم فألزمْ بُدّک»[۲]

ناگزیر تو اوست ملازم او باش.

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

از در خویش خدایا به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس

شنیده‌ام که رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم گهگاه که مشغلۀ امور خسته‌اش کرده بود و وقت نماز فرا می‌رسید بلال را می‌فرمود:

«أَرِحْنَا يَا بِلَالُ» [۳] یعنی راحتمان کن ای بلال. اذان نماز بگو که

«قُرَّةُ عَيْنِي‌ فِي‌ الصَّلَاةِ» [۴]؛ نور چشم من در نماز است.

[أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُ‌ الْقُلُوب‌] (الرعد ۱۳: ۲۸)

آگاه باش كه با ياد خدا دلها آرامش مى‌يابد.

درآ که در دل خسته توان درآید باز

بیا که در تن مرده روان درآید باز

غمی که چون سپه زنگ مُلک دل بگرفت

ز خیل شادی روم رخت زداید باز

(حافظ)

[قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُون‌] (یونس ۱۰: ۵۸)

بگو: «به فضل و رحمت خداست كه [مؤمنان‌] بايد شاد شوند.» و اين از هر چه گرد مى‌آورند بهتر است.

این امر است و بایستی به فضل و رحمت او و فقط هم به فضل و رحمت او شاد بود و چون فضل و رحمت او همیشگی است، شادی ما هم بایستی همیشگی باشد.

آن عزیزی گفت شد هفتاد سال

تا ز شادی می‌کنم وز ناز حال

کاین چنین زیبا خداوندیم هست

با خداوندیش پیوندیم هست

(منطق الطیر عطار)

و اگر تیرگی و افسردگی و غمی است از قلّت ایمان ماست.

تا تو تاریک و ملول و تیره‌ای

دان که با دیو لعین همشیره‌ای

(مولانا، دفتر اول مثنوی معنوی)

[أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‌] (یونس ۱۰: ۶۲)

آگاه باشيد، كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين مى‌شوند.

می‌بینید که حسین علیه‌السّلام در بحبوحه مصیبات عاشورا می‌فرماید: «رضاً برضاک»؛ خوش و راضی و خشنودم به رضای تو. آری او سیدالشهداء است!

[فَرِحينَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ‌ فَضْلِه‌] (آل عمران ۳: ۱۷۰)

به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند.

فرزندان عزیزم!

حال که وقت بیشتری دارید از حال خود و کار و تصمیمات خود بیشتر برای ما بنویسید خوشحال می‌شویم...

در اینجا حال همه خوب است. خانم جان سفارش کرده‌اند که از ایشان بنویسم. فعلاً کسی منزل نیست و من فرصت را برای مکاتبه با شما غنیمت شمردم؛ باشد که آنچه نوشته آمد شما و مرا تذکری باشد.

[فَإِنَّ الذِّكْرى‌ تَنْفَعُ‌ الْمُؤْمِنين] (الذاریات ۵۱: ۵۵)

‌كه مؤمنان را پند سود بخشد.

۷ خرداد ۱۳۵۹

مرتضی

پانویس

  1. ^بحارالأنوار، ج ۱۸، ص ۲۰۲. جمله‌ای است که نبی مکرم اسلام صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم با بیان آن جمله دعوت خویش را همگانی نمود.
  2. ^رشیدالدین میبدی، كشف الأسرار و عدة الأبرار، ج ‌۶، ص ۸۷.
  3. ^بحارالانوار، ج ۷۹، ص ۱۹۳.
  4. ^الكافی،  ج ‌۵، ص ۳۲۰.
    نظرات
    ارسال نظر
    درحال ارسال نظر ...